ایموجی ها یا شکلک ها، همان تصاویر آشنایی هستند که این روزها، با فراگیر شدن شبکه های اجتماعی اینترنتی، کمتر کسی پیدا میشود که آنها را ندیده باشد.در حقیقت این شکلک ها، یک سری تصاویر مفهومی هستند که در پیام های مجازی و اینترنتی، در اشل جهانی مورد استفاده قرار میگیرند.این طور میتوان تصور کرد که آقای شیگه تاکا کوریتای ژاپنی، عضو تیم کاری ان تی تی دوکومو در یک پلتفرم اینترنت همراه، برای دور زدن روابط پیچیده، با طراحی و معرفی ایموجی، آن را ساده کرد.آن هم در حوالی سال 1998 یا 1999، در شرایطی که در قاره آمریکا، ایالات متحده و مثل همیشه خودمانی بگوییم، راهروهای استنفورد، پسران گوگل رویای امپراطوری با شکوه پدر در سر میپروراندند و بعدها برای حتی استفاده از سرویس جی-میل هم از ایموجی های خندان و غم زده، مدد گرفتند تا ثابت شود هر گوشه ای از دنیا، بال پروانه ایست که میشکافد آب های اقیانوس در گوشه دیگرش را.رفته رفته با استقبال کاربران از خندانک ها یا همان شکلک ها که در ابتدای امر سیاه و سفید بودند، طراحی های جدیدی با رنگ و بوی ملموس زندگی، مثل حالت خواب آلودگی، تفکر، پرسش، خواهش و مانند اینها به سبد پیامکی کاربران اضافه شد و کمپانی های بزرگی همچون گوگل، به استفاده از این آدمک های دوست داشتنی، در سیستم عامل های خود همچون اندروید روی آوردند.سال 2012، سال پیشنهاد سیستم عامل اندروید همراه با ایموجی هایش بود که با گذشت چیزی در حدود یک سال، به صورت شکلک های خود رنگ پاشید و از آن به بعد، نارنجی، رنگ پایه ی بیشتر آنها شد.گوگل آنچنان، ایموجی ها را باورد کرد که در مراسم سال 2017 میلادی خود اعلام کرد: ” طراحی اولیه ایموجی ها در سیستم عامل اندروید، به صورت فلت انجام شده بود و به دلیل استفاده از رنگ هایی ثابت در این ایموجی ها، همین موضوع باعث متفاوت بودن ایموجی های اندروید، از دیگر پلتفرم ها شده بود.در سال های گذشته، شاهد افزوده شدن تعداد زیادی ایموجی بوده ایم؛ ضمن اینکه طراحی آنها نیز از پایه تغییر کرده است.در این طراحی اولیه، ایموجی های ما از استانداردهای طراحی استفاده نمیکردند.همین موضوع باعث شده بود تا ایموجی های اولیه ی گوگل، چیزی بین ایموجی های جدید و ایموجی های قدیمی باشند که این مساله باعث یافته شدن سخت تر ایموجی ها بوسیله کاربران بروی کیبورد گوشی های اندرویدی آنها میشد.ایموجی همانطور که از نامش پیداست، یک واژه ژاپنی تشکیل شده از دو بخش است: ای (e) به معنای تصویر و موجی (moji) مترادف شخصیت؛ که میشود در یک کلام گفت تصویرنگاشت.

وقتی پیشنهاد شگیه تاکوریتا، با اقبال عمومی روبرو شد که یک سال پیش از او، نیکلاس لوفرانی، به رشد استفاده از شکلک های اسکی در فناوری موبایل، پی برد و تجربه کار با چهره های خندانک را با هدف ساخت آیکون های رنگی آغاز کرد که اتفاقا مشابه با شکلک های اسکی از قبل موجود، که تنها با استفاده از علائم نگارشی طراحی شده بودند، باشند تا این شکلک ها، برای استفاده در فناوری دیجیتالی، جذاب تر باشند و حالا این آقای لوفرانی بود که با استفاده از این تجربه ها، نخستین شکلک های گرافیکی را طراحی کرد و حتی یک واژه نامه آنلاین شکلک گرد آورد تا در طبقه بندی های مختلف مانند کلاسیک، بیان حالات، پرچم کشورها، جشن ها و سرگرمی ها، رویدادها و لوازم ورزشی، آب و هوا، حیوانات، غذا، مشاغل، ملت ها، سیاره ها، صور فلکی و جالب است بدانید نوزادان جای بگیرد و نشان این طرح ها را که بگیرید خواهید دانست، ابتدا در 1997 در دفتر حق تکثیر ایالات متحده آمریکا، ثبت شدند و سپس در سال 98 به شکل فایل های جیف، روی وب منتشر شدند و اولین شکلک های گرافیکی را به نام خود ثبت کردند.

دلیل محبوبیت ایموجی ها

من فکر میکنم رد تاریخ تولد ایموجی ها را نه در ژاپن که در مصر باید گرفت یا شاید کمی آن طرف تر، حوالی میان رودان؛ آنجا که خط تصویری، هیروگلیف نامیده میشد و تصویر بر خط دلالت میکرد تا اسباب ارتباط بین آدم ها شود و شکی نیست که با پیشرفت وسایل ارتباط جمعی، این رویای بشر بوده که همزمان که چهره خود را نشان نمیدهد، مخاطب چهره اش را بازخوانی کند و منظورش را دقیق بفهمد.مانند خیلی از شوخ طبعی ها که در پیام های مجازی، میتوانند طور دیگری تفسیر شوند اگر ایموجی چشمک، به کمک فرستنده نیاید.کسیکه از راه دور تولد دوستی را تبریک میگوید، با فرستادن تصویر برشی از کیک تولد، درد دوری را کمتر میکند، حتی وقتی که غرور ملی یک کاربر برافروخته میشود، چه چیزی بیشتر از نشان دادن تصویر پرچم کشورش، وطنی که با آن هویت پیدا میکند، احساساتش را در فضای مجازی نشان میدهد.
شاید بشود ایموجی ها را جانشین خلف خط تصویری دنیای باستان دانست، اما فراموش نکنیم، چهره ها، واقعی ترند